1922:
Ο Αναστάσιος Μεϊμαρίδης φτάνει μαζί με τον αδελφό του Αντώνη και την Κατίνα Πιρπίρογλου στην Αθήνα από την ταραγμένη, κατεστραμμένη Μικρά Ασία. Εδώ συναντούν τον τρίτο αδελφό της οικογένειας, τον Αντισθένη και όλοι μαζί αρχίζουν αναζητούν τρόπους για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Τα τρία αδέλφια σύντομα αποφασίσουν να πάρουν ένα ξύλινο καροτσάκι και να αρχίσουν να πουλούν μικροαντικείμενα στην οδό Αιούλου. Σταδιακά άρχισαν να εμπορεύονται και υαλικά καλής ποιότητας, αποκτώντας σιγά-σιγά σταθερή πελατεία.
Κάπως έτσι άρχισαν όλα για ένα από τα διασημότερα εμπορικά καταστήματα που εμφανίστηκαν ποτέ στην ελληνική αγορά. Τα προϊόντα του Άκρον Ίλιον Κρυστάλ εξελίχθηκαν σύντομα από μία πολύ καλή εμπορική ιδεά σε μεγάλη τάση που βρήκε τον δρόμο προς τα περισσότερα ελληνικά σπίτια. Αυτό που συνειδητοποίησαν οι αδελφοί Μεϊμαρίδη ήταν στην ουσία κάτι απλό, όμως, κανείς δεν το είχε σκεφτεί πριν από εκείνους. Να ακολουθήσουν το «τρεντ» της εποχής που ζητούσε όλα τα εμαγιέ είδη σερβιρίσματος να αντικατασταθούν από γυάλινα.
Η επιτυχία της οικογένειας ήταν τεράστια και προδιαγεγραμμένη. Αρχικός στόχος τους ήταν να ανοίξουν ένα κατάστημα που να πουλάει υαλικά και το κατάφεραν μέσα σε τρία χρόνια. Οι τέσσερις νέοι πρόσφυγες άνοιξαν το πρώτους τους κατάστημα το 1925 στην οδό Αιόλου και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα άνοιξαν ακόμη δύο, όλα στην Αιόλου και δίπλα – δίπλα. Ουσιαστικά η ίδια επιχείρηση έκανε την επέκτασή της.
Η ανάπτυξη της εταιρείας είναι ραγδαία και η δραστηριότητά της εξαιρετικώς κερδοφόρα. Στη διάρκεια μάλιστα του πολέμου αγοράστηκε και ολόκληρο το ακίνητο της οδού Σταδίου 26, όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο «Κεντρικόν».
Ένας από τους πρώην διευθυντές της εταιρίας, ο Τάσος Ευμοιρίδης, εξηγεί σε παλαιότερο ρεπορτάζ που οφείλεται η τεράστια απήχηση του καταστήματος: «Γενικά ήταν το μαγαζί όπου θα πήγαινες για να αγοράσεις ένα δώρο. Ένας από τους λόγους βέβαια που το κατάστημα είχε τόση επιτυχία είναι τα πολύ καλά προϊόντα που έφερνε σε αποκλειστικότητα από την Ευρώπη. Αυτό ήταν κάτι δύσκολο σε μία εποχή που το εμπόριο δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένο. Για παράδειγμα έφερνε προϊόντα που δεν υπήρχαν πουθενά αλλού στην Ελλάδα όπως τα Rosendahl. H μεγάλη μας τύχη ήταν και το γεγονός ότι εκείνη την εποχή συνέβη και η μεγάλη ανοικοδόμηση της Αθήνας. Αμέτρητα καινούργια σπίτια χτίστηκαν όπου ξαφνικά δημιουργήθηκε μία πολύ μεγάλη ζήτηση για είδη σπιτιού. Ήταν πολύ συνηθισμένο να έρχονται οι κυρίες με ολόκληρη λίστα. Ήμασταν το κατάλληλο κατάστημα την κατάλληλη στιγμή».
Με τη λήξη του πολέμου ο Αντισθένης Μεϊμαρίδης διασχίζει τον Ατλαντικό και ιδρύει στη Νέα Υόρκη ένα νέο κατάστημα, το «Άκρον». Γρήγορα όμως επιστρέφει λόγω της σοβαρής ασθένειας του αδελφού του Αναστασίου. Κλείνει το κατάστημα της Νέας Υόρκης και επιστρέφει στην Αθήνα.
Το «μέγαρο» της Σταδίου
Στην οδό Σταδίου 26, όπου ήδη λειτουργεί στο ισόγειο το «Ακρον», απελευθερώνονται και οι υπόλοιποι όροφοι. Tότε η οικογένεια δημιουργεί ένα μεγάλο κατάστημα 7 ορόφων στο τεράστιο κτίριο συνολικής έκτασης 5.000τμ. Όταν πέθανε ο Αντισθένης η επιχείρηση διέθετε εκτός από το Άκρον της Σταδίου και το Ίλιον στην Ερμού, όπως και το παλαιό Κρυστάλ στην Αιόλου, ενώ υπήρχε επίσης το Domus στο Κολωνάκι.
Οι Αθηναίοι ψωνίζουν στη στολισμένη πόλη παραμονές Πρωτοχρονιάς. Το Άκρον Ίλιον Κρυστάλ υπήρξε μία από τις πρώτες στάσεις για την επιλογή δώρων.
Μετά τον θάνατο του πατέρα τους οι δύο γιοι του, Γιώργος και Γιάννης Μεϊμαρίδης, πήραν στα χέρια τους τα ηνία της επιχείρησης. Το νέο αυτό ξεκίνημα όμως επισκιάστηκε τραγική από τον τραγικό χαμό του Γιάννη, ο οποίος σκοτώθηκε σε αγώνες ράλι το 1971 στη Ρόδο. Ο Γιάννης Μεϊμαρίδης ήταν ήδη γνωστός ραλίστας με το παρατσούκλι «Μαύρος». Ο θάνατος του στις 3 Οκτωβρίου του 1971 στον αγώνα ράλι της Ρόδου σόκαρε την κοινή γνώμη και έγινε αφορμή προκειμένου να σταματήσουν για ένα διάστημα οι αγώνες πόλεως. Ένα χρόνο αργότερα ο 1972 δημιουργείται στη Θεσσαλονίκη ένα νέο κατάστημα «Άκρον – Ίλιον – Κρυστάλ» και ιδρύεται η εμπορική εταιρεία ΑΤΕΝΑ ΑΕ με σκοπό τις εισαγωγές και το χονδρεμπόριο. Η δημιουργία νέων καταστημάτων συνεχίζεται, στον Πειραιά, στο Ψυχικό, στο Χαλάνδρι, στη Νέα Ιωνία και στη Νέα Ερυθραία.
Στο μεταξύ στην ελληνική αγορά έχουν αρχίσει να κυριαρχούν τα σουπερμάρκε. Τα χρόνια που ακολουθούν, κυρίως στη δεκαετία του 80 και του 90 ένα μεγάλο μέρος των πωλήσεων που είχαν τα καταστήματα υαλικών και ειδών οικιακής χρήσης περνάει σε άλλα χέρια.
Από το 1989 ο Γ. Μεϊμαρίδης «βλέπει» προς τη Σοφοκλέους. Πρέπει όμως η εταιρεία από ΟΕ να μετατραπεί σε ΑΕ. Και για να γίνει αυτό πρέπει να πεισθούν οι μέτοχοι, δηλαδή ο ευρύτερος κύκλος της οικογενείας. Η μετατροπή καθυστερεί δύο χρόνια και τελικά πραγματοποιείται το 1991.
Στις 26 Ιουνίου 1991 η εταιρεία Μεϊμαρίδης – Πιρπίρογλου ΟΕ μετατρέπεται σε ΑΕ, αλλά η εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο για άντληση κεφαλαίων δεν γίνεται εφικτή λόγω καθυστερημένης μετατροπής της. Από τότε οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Η οικονομική κατάσταση οριακή και η οικογένεια αναζητά ρευστό.
Τελικά, τη λύση δίνει αρχικά ο εφοπλιστής Περικλής Παναγόπουλος και από την 1η Ιανουαρίου του 1992 γίνεται ο νέος ιδιοκτήτης. Ο Γ. Μεϊμαρίδης διατηρεί το 29% των μετοχών και ο Παναγόπουλος, που διαθέτει το 71% των μετοχών, τον διατηρεί στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Τα «Άκρον – Ίλιον – Κρυστάλ» δίνουν τη μάχη τους, αλλά τα χρόνια που ακολουθούν η επιχείρηση συνεχίζει να έχει αρκετά προβλήματα.
Τότε εμφανίζεται ο ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας από την Καλαμάτα, Γιώργος Κουτσογέωργας. Στη γενική συνέλευση της εταιρείας, φρόντισε να γνωριστεί με τον Περικλή Παναγόπουλο και να του προτείνει την αγορά τής «Μεϊμαρίδης – Πιρπίρογλου ΑΕ».
Τελικά ο Παναγόπουλος πουλάει και τον Νοέμβριο του 1993 το 71% των μετοχών της εταιρείας «Μεϊμαρίδης – Πιρπίρογλου ΑΕ» πέρασε στα χέρια του ελληνοαμερικανού εμπόρου.
Μία τηλεοπτική διαφήμιση του Άκρον Ίλιον Κρυστάλ από τα τέλη της δεκαετίας του ’70:
πηγή: www.womantoc.gr
