Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις συχνά γίνονται τόσο έντονες και προσωπικές, που ακόμη και μέσα στις πιο δύσκολες στιγμές, τα social media γίνονται το πεδίο μάχης. Μια χαρακτηριστική περίπτωση αυτής της παράδοξης «αντιπαράθεσης» είδαμε πρόσφατα όταν, κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου σεισμού, άρχισαν να κυκλοφορούν διαδικτυακά μηνύματα που συνδύαζαν την καταστροφή με τη γνωστή κριτική στον υπερτουρισμό.
Ορισμένοι, αντί να επικεντρωθούν στην ανθρώπινη τραγωδία και τη βοήθεια που έπρεπε να προσφερθεί, άρχισαν να μιλούν για το πόσο προβληματικός είναι ο τουρισμός στη Σαντορίνη και σε άλλους δημοφιλείς προορισμούς. «Δεν μπορεί την ώρα του σεισμού να γίνεσαι hater της Σαντορίνης και του υπερτουρισμού», είναι μια πρόταση που αν την ακούσεις, σου φέρνει στο μυαλό τις αντιφάσεις που συχνά μας αποσπούν από την πραγματική ουσία των πραγμάτων.
Ο υπερτουρισμός είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα ζήτημα που χρήζει συζήτησης. Όλοι έχουμε δει τα προβλήματα που δημιουργεί η υπερβολική προσέλευση τουριστών σε ευαίσθητα οικοσυστήματα, την πίεση στις τοπικές υποδομές και τη συρρίκνωση της αυθεντικής τοπικής κουλτούρας. Αλλά όταν οι καταστροφές έρχονται, όταν οι άνθρωποι βιώνουν τραγωδίες, είναι λίγο παράξενο και τελικά αποπροσανατολιστικό να ξοδεύουμε ενέργεια για να κάνουμε κριτική στο τουριστικό μοντέλο ενός νησιού. Ειδικά τη στιγμή που χρειαζόμαστε αλληλεγγύη και υποστήριξη.
Ο σεισμός, όπως κάθε φυσική καταστροφή, είναι μια σφοδρή υπενθύμιση για το πόσο εύθραυστος είναι ο κόσμος μας. Αντί να ξεκινάμε αντιπαραθέσεις για το τι είναι «κακό» και «λάθος» στο σύστημα του τουρισμού, ας αναρωτηθούμε πώς μπορούμε να σταθούμε δίπλα σε εκείνους που πλήττονται και να δημιουργήσουμε καλύτερους τρόπους για να προστατεύσουμε τον τόπο μας, χωρίς να πέφτουμε σε στείρους διαχωρισμούς.
Εν τέλει, η ζωή δεν είναι μόνο το τι μας ενοχλεί ή το τι δεν συμφωνούμε. Είναι επίσης το πώς αντιδρούμε στις καταστάσεις που μας φέρνει η πραγματικότητα και το πώς μπορούμε να στηρίξουμε εκείνους που έχουν ανάγκη. Αν κάτι έχουμε μάθει από τα social media, είναι ότι πολλές φορές το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι αυτό που βλέπουμε μπροστά μας, αλλά το πώς το προσεγγίζουμε.
