Στην κορυφή του Νότιου Πηλίου, στα 310 μέτρα υψόμετρο, με απίστευτη θέα στον Παγασητικό κόλπο, βρίσκεται το παραδοσιακό χωριό Λαύκος. Ένα χωριό που μοιάζει βγαλμένο από παραμύθι, με όμορφα καλντερίμια, πετρόκτιστες βρύσες και μια μεγάλη πλατεία γεμάτη με ψηλά πλατάνια και μικρά μαγαζάκια. Εδώ, ο επισκέπτης μπορεί να περιπλανηθεί στα στενά δρομάκια και να ανακαλύψει τα παραδοσιακά πηλιορείτικα αρχοντικά, ενώ οι μυρωδιές από τα βότανα και τις αυλές των σπιτιών γεμίζουν τον αέρα, κάνοντάς σε να νιώθεις σαν να βρίσκεσαι σε άλλη εποχή.
Ο Λαύκος έχει και μια ιδιαίτερη ιστορία για το όνομά του. Αν και υπάρχουν διάφορες θεωρίες, η πιο δημοφιλής λέει ότι η ονομασία προέρχεται από τη λέξη “γλαύκος”, που σημαίνει καθαρός ή φωτεινός, όπως και ο απέραντος ορίζοντας που αγκαλιάζει το χωριό.
Η ιστορία του ξεκινά πίσω στο τέλος του 15ου αιώνα, όταν οι πρώτοι κάτοικοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη ρεματιά της Παλιόβρυσης, για να προστατευτούν από επιδρομές Τούρκων και πειρατών. Με την πάροδο του χρόνου, καθώς οι συνθήκες βελτιώνονταν, το χωριό άρχισε να αναπτύσσεται και οι κάτοικοι πλήθαιναν. Σιγά-σιγά, τα παραδοσιακά πηλιορείτικα αρχοντικά άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους και πολλά από αυτά διατηρούνται μέχρι σήμερα.
Η πλατεία του χωριού είναι το σημείο συνάντησης, με τα γιγάντια πλατάνια και τα μικρά μαγαζάκια γύρω της. Ανάμεσά τους βρίσκεται και το ιστορικό καφενείο του Φορλίδα, το πιο παλιό καφενείο της Ελλάδας, σύμφωνα με το greekgastronomyguide. Ένα καφενείο γεμάτο ιστορία, που από το 1785 δεν έχει κλείσει ποτέ.
Περπατώντας μέσα του, το σκοτάδι από τα μικρά παράθυρα ανακατεύεται με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι λιγοστές ζώνες φωτός. Το δάπεδο από παλιά τσιμεντοκονία και οι στρώσεις λουλακιού στους τοίχους δίνουν μια αίσθηση αρχαίας γοητείας, ενώ το ταβάνι φαίνεται να αντέχει ακόμα το βάρος τόσων χρόνων ιστορίας. Στο παρελθόν, το καφενείο λειτουργούσε και ως κουρείο, ενώ ο επάνω όροφος ήταν χάνι για τους ταξιδιώτες.
Ανάμεσα στους πελάτες που πέρασαν από εκεί, ξεχωρίζουν προσωπικότητες όπως ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο οποίος συνήθιζε να αποβιβάζεται από τη Σκιάθο και να διανυκτερεύει στο Χάνι του καφενείου πριν συνεχίσει το ταξίδι του για τον Βόλο. Επίσης, ο Βάρναλης, όταν ήταν λυκειάρχης στην Αργαλαστή, και ο Δερμούζος, διευθυντής του Παρθεναγωγείου Βόλου, ήταν συχνοί επισκέπτες του καφενείου.
Ο σημερινός ιδιοκτήτης, ο κύριος Μανώλης, είναι η έβδομη γενιά της οικογένειας Φορλίδα και με χαμόγελο σερβίρει καφέ και αναψυκτικά κάτω από τα πλατάνια το καλοκαίρι, ενώ τον χειμώνα καλωσορίζει τους επισκέπτες γύρω από την ξυλόσομπα, με τις παλιές φωτογραφίες στους τοίχους να τους ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο. Το καφενείο είναι μια αυθεντική γωνιά του παρελθόντος, όπου η ιστορία ζωντανεύει κάθε φορά που κάποιος πίνει τον καφέ του.
Έτσι, το καφενείο του Φορλίδα δεν είναι μόνο ένας τόπος για καφέ, αλλά και μια σύνδεση με την ιστορία του τόπου και των ανθρώπων του.
