Τα περίπτερα είναι ένα κομμάτι της καθημερινής ζωής στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Αυτά τα μικρά μαγαζάκια στους δρόμους, που προσφέρουν τα πάντα από τσιγάρα και εφημερίδες μέχρι σνακ και αναψυκτικά, δεν είναι μόνο για αγορές. Είναι σημεία συνάντησης, όπου οι άνθρωποι ανταλλάσσουν κουβέντες και μοιράζονται στιγμές της μέρας τους.
Σε μια πόλη όμως, όπως είναι η Βαρκελώνη που είναι γεμάτη χρώμα και ενέργεια, η μαγεία της ήρθε με μια απογοήτευση: τα περίπτερα είναι άφαντα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, τα περίπτερα λείπουν, κάτι που είναι πολύ παράξενο. Στην Ελλάδα, τα περίπτερα είναι και παραμένουν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας.
Για όποιον είναι γεννημένος γύρω στη δεκαετία του 90’ και έχει ζήσει φοιτητικά χρόνια στην Αθήνα, το περίπτερο της γειτονιάς ήταν σχεδόν θεσμός. Καθημερινά, η επίσκεψη στο περίπτερο για σοκοφρέτες, τσιγάρα ή για μια σύντομη εφημερίδα της ημέρας ήταν απαραίτητη. Ο περιπτεράς γνώριζε τις συνήθειες και τις ώρες που απαιτούνταν για ανεφοδιασμό, ώστε να αντέξει η μέρα. Όμως το περίπτερο δεν ήταν απλώς το σημείο για αγορές. Ήταν χώρος κοινωνικοποίησης, συζητήσεων και μικρών καθημερινών τελετών. Από τις γειτονικές συζητήσεις για τα νέα μέχρι τις βραδινές εξορμήσεις για τα απαραίτητα για τις νυχτερινές βόλτες.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το περίπτερο ήταν πάντα και ένας τόπος προσμονής. Όπως στα παλιά χρόνια, όταν οι άνθρωποι περίμεναν το πολυπόθητο τηλεφώνημα πάνω από τον πάγκο του περιπτέρου, έτσι και τότε το περίπτερο ήταν το σημείο σύνδεσης, φλερτ και μοιράσματος μικρών στιγμών της καθημερινότητας.
Με την τεχνολογία και τις online αγορές να εισβάλλουν στη ζωή, το παραδοσιακό περίπτερο σιγά-σιγά φθίνει. Το φαινόμενο αυτό προκαλεί στεναχώρια, καθώς τα μικρά περιπτεράκια της γειτονιάς, τα σημεία συνάντησης με τα χαμόγελα και τις κουβέντες, φαίνεται πως ανήκουν σε μια άλλη εποχή. Η ελπίδα είναι ότι τα επόμενα χρόνια θα διατηρηθεί η εικόνα του παραδοσιακού περιπτερά, με την ίδια ζεστασιά και αμεσότητα που το καθιστούσαν τόσο ξεχωριστό.
